Mbi historinë e jetës të pejgamberit tonë të adhurueshëm Hadrat Muhammad Ibn Abdullah 

Mbi historinë e jetës të pejgamberit tonë të adhurueshëm Hadrat Muhammad Ibn Abdullah  flitet më qartë se sa për paraardhësit e tij, të dërguarit e Zotit dhe pejgamberët. Gjatë kalimit të kohës dhe turbulencës historike erdhi deri te ndërrimet në librin e tyre dhe Shari’ah , ku nuk mbeti pa përmendur edhe jeta e tyre , ndikimet dhe personalitetet e tyre . Shikuar nga ajo se çka Kur’ani tregon për pejgamberin Muhammad (s.a.a.s.) dhe Imamet (a.s.) nuk ekziston ndonjë shkrim plotësisht i saktë .
   
Për sa i përket jetës, pjesmarrjeve , veçantive dhe mësimeve të pejgamberëve të adhurueshëm Islam (s.a.a.s.) fitojmë një përgjigje të pastërt nga histopria. Siç thuhet në hyrje : pejgamberi Muhammad (s.a.a.s.) është i fundit në rendin e zinxhirit të pejgamberëve. Kjo do të thotë i dërguari i fundit që i Madhërueshmi Allah e ka nisur për të drejtuar  njerëzimin  në rrugën e drejtë. 

    Nga pastrimi i besimit të praktikuar  në të vetmin Zot, para 1400 vitesh, gati nuk kishte mbetur asgjë. Atë çka njeriu dinte dhe ndjente për të Plotëfuqishmin dhe të Madhërueshmin Zot i erdhi atij krejtësisht e qartë. Dhe që vetëm Atij – Allahut t’i lutemi dhe që vetëm Atij ti shërbejmë ,ky lloj mendimi në shoqërinë e atëhershme kishte rënë në harresë. Askush më nuk kujtohej pos një pakice. Sjellja njerzore dhe jeta, drejtësija dhe vlerat e tjera etike, kishin humbur rëndësinë e tyre. 

    Shtëpia e vjetër e Zotit Ka’ba në Mekë , që shërbente ndërkohë si tempull idhujsh dhe besimit në shumë zotëra e largoi  mësimin-Tavhit të Ibrahimit (a.s.). Shkurt.........., besimi në idhuj përparonte gjërë e gjatë . 

    Arabët në atë kohë e udhëheqnin jetën në fise . Qytetet në Higas , Jemen  dhe kudo që iu takonin atyre janë udhëhequr sipas rregullave të tyre fisërore. Popullsia arabe në përgjithsi ishte e varfër, nën nivelin e kushteve njerëzore . Mendimet e tyre ishin të ngushta dhe të ulta. Në vend të shkollimit dhe kulturës këtu vepronin : jomoraliteti , lojrat e fatit , pija ..... që ishin në planin ditor. Vajzat e posalindura i varrosnin të gjalla dhe bukën e përditëshme e fitonin duke vjedhur. Ato plaçkitnin , vritnin dhe vidhnin njëri tjetrin. Të ardhurat e jetës ato i shihnin në gjakderdhje dhe në forcë.  

    Në një kohë të këtillë Zemërgjëri  Allah dërgoi Muhammad Ibn Abdullah (s.a.a.s.) si pejgamber, për atë që shoqërinë njerëzore t’a reformojë dhe ta çojë në rrugë të drejtë. Ai i ofroi të dërguarit të vet Kur’anin me ligjet e Allahut, me tregimet për të Madhërueshmin, të vetmin krijues dhe për dirigjentat e botrave, për drejtësinë ............, një libër plot me vlera të çmueshme, për udhëzimin dhe mësimin e njerëzimit në rrugën e drejtë . Ai e detyroi që me ndihmen e këtij libri madhështor, të zgjojë te njerëzit besimin ndaj të vetmit Allah dhe ti përkujtojë ato për njerëzimin 

    Pejgamberi Mohammad lindi në vitin 570 pas Chr. , 53 vjet para Higres në Mekë, në një familje të ngtitur të asaj shoqërie . Para se lindi i vdiq babai, kurse në moshën 6 vj. i vdiq e ëma. Dy vjet jetoi nën strehën e gjyshit të tij Abdul Mutalib, deri në vdekjen e tij (gjyshit ) , pastaj u rrit në shtëpinë e axhës së tij Abu Talib i cili e rriti me shumë dashuri dhe u kujdes për pasurinë e tij. Abu Talibi ishte babai i Imam Alisë ( a.s.).   

    Shkurt , Abu Talibi kujdesej si baba për Hadrat Mohammedin (s.a.a.s.) Nuk la t’i mungojë asgjë. Deri në vdekjen e tij disa muaj para Higrës, ai e mbronte dhe i ndihmonte atij sipas fuqisë.  

         Banorët e Mekkës sikur se edhe shoqëritë të tjera arabe merreshin kryesisht me rritjen e deveve dhe deleve. Nganjëherë merrnin rrugët tregtare në vendet për rreth tyre, veçanrishtë kah Syria. Ato ishin të pashkolluar, kështuqë shkollimi dhe edukimi i fëmijëve të tyre aty nuk kishte vlerë. 

    Hadrat Mohammad (s.a.a.s.) qyshë në fëmijërinë e hershme kallzonte sjellje të shkëlqyera . Asnjëherë nuk ju lutej idhujve ,nuk fliste kurr të pavërtetën dhe nuk gënjente askënd. Të këqijave , thash e thëneve dhe nënçmimeve iu largonte. Çka thoshte dhe e bënte u ndalte te e drejta, te mençuria.  

    Sjelljet e tija ishin aq të dashura dhe bëmirëse sa që qysh si fëmijë fitoi simpatinë tek njerëzit e tij . Për shkak të qëndrimit të drejtë dhe besushmërisë së tij ata e quanin “ Mohammad amin” dhe kur niseshin për udhëtime i besonin atij pasurinë e tyre . E dinin që nga ai ju ktheheshin të paprekura kurdo që ato dëshironin. 

     Për besushmërinë dhe drejtësinë e tij fliteshte në popull , kështu që Hadigah Kubra një grua me famë dhe njëkohësisht e pasur e shoqërisë arabe, e mori atë si udhëheqës të ndërmarrjes së saj tregtare.  

    Në atë kohë Hadrat Mohammad (s.a.a.s.) ishte 20- vjeçar. Me mençurinë dhe sjelljet i tij , arriti që ndërmarrjen e saj t’a çojë përpara. Hadigah e çmonte atë për vetitë shembullore dhe kualitetin, kështu që i ofroi atij martesën me te. Gjithashtu edhe pas martesës Hadrat Mohammad (s.a.a.s.) e udhëhoqi edhe shumë vite ndërmarrjen e saj tregtare.  

    Deri në moshën 40-të vjeçare kontakti i tij me popullin ishte normal. E çmonin dhe e donin gjërë e gjatë dhe e shikonin atë si njërin nga rendi i tyre. Përveç që ai ishte më i lartësuar dhe më i besuari nga të tjerët.  

    Kur Kaba duhej të riparohej, në fiset Mekane erdhi deri te mosmarrveshja, për atë se xhdonjëri mendonte se ai vet është i caktuari për t’a vedosur gurin e zi “ Hagar ul Asvad “, në murin e Kabës. Një detyrë e dashur dhe e ndershme. Për të dalur nga kjo gjendje e rëndë vendosën që më në fund këtë problem ta zgjedhë Muhammad Amin ( s.a.a.s.). Ai vendosi që të shtrihet një Aba dhe guri të vehet mbi të. Pastaj lente që më i madhi i çdo fisi ta çojë lart Abën bashkë me gurin. Xhdo njëri kapi nga një qosh të Abës – kurse ai vetë e vendosi gurin në vendin e duhur. Në këtë mënyrë u mbyll konflikti pa gjakderdhje. 

    Deri te emërimi i tij si pejgamber, nuk kujdesej në mënyrë të veçantë për jobesimtarët dhe për mendimet e shoqërisë për madhështinë e idhujve, kur në atë kohë ai u distanconte nga këto mendime dhe tradita . Popullsia arabe nga ana e saj i lente të qetë ata që nuk iu shërbenin idhujve siç ishin judistët dhe kristët që jetonin në mesin e tyre. 

 Buhaira kristiani i ardhur   

     Rreth disa vite Hadrat Mohammad (s.a.a.s.) jetoi te axha i tij. Një ditë ky u nis me karavanin tregtar për në Damaskus, ku mori edhe djalin me vete. Kur mbrrinë në Syri u ndalën në afërsi të qytetit Busra,jo shumë larg një qelie. 

    Pas një udhëtimi të gjatë hapen çadrat e tyre që të pushojnë pak.  

    Buhayra doli para qelisë së vet dhe i ftoi karavanasit në qelinë e vet. Abu Talibi la djalin te mallrat e vet dhe hyri në qeli me të tjerët  

    Buhayra pyeti : a kanë ardhur të gjithë ? Abu Talibi përgjigjet : të gjithë përveç njërit që është shumë i ri. Më i riu ndër të gjithë. Buhayra : silleni dhe atë këtu. Abu Talibi thirri djalin që rrinte nën një ulli . Buhayra vështronte Mohammadin. Ai i tha : eja këtu, dua të bisedoj me ty e tërhoqi djaloshin në anën e tij. Gjithashtu  edhe Abu Talibi u ul te ata, pastaj Buhayra i tha Hadrat Mohammadit (s.a.a.s.) dua të të pyes diçka dhe të betohem në Lat dhe Ada ( Lat dhe Ada janë dy emra idhujsh që Mekasit i adhuronin ) që të më përgjigjesh.  

    Hadrat Mohammad (s.a.a.s.) pëseriti : Këta dy idhuj janë më të këqiat që ekzistojnë për mua !
    Buhayra : betohu pra, në të vetmin Zot që do t’më përgjigjesh drejtësisht. 
    Mohammad Amin : unë flas gjithmonë të vërtetën. Asnjëherë nuk kam gënjyer. Mos u merakos dhe më pyet ! 
    Buhayra : çka të pëlqen në veçanti dhe çka sheh veçanërisht më së shpeshti ?  
   Mohammad (s.a.a.s.) qiellin me yjet e tij.
   Buhayra : çka mendon?
   Mohammad heshti .
   Buhayra e shihte me seriozitet dhe me kujdes. Shikimet e tija ndaleshin në ballin e djalit . Pastaj pyeti ai : në çka mendon ti para se të flesh ? 
   Mohammad (s.a.a.s.) : para se të flej shikoj lart në qiell dhe vështroj yjet. E duke i shikuar më duket se janë pranë meje, më duket se jam    përmbi ta . 
   Buhayra pyeti : ëndërron gjithashtu ?  
   Mohammad (s.a.a.s.) : po, dhe të njëtën gjë që shoh në ëndërr e shoh poashtu edhe kur jam zgjuar. 
   Buhayra : çka ëndërron ? 
   Djaloshi heshti, gjithashtu edhe Buhayra .  
   Pas një kohe ai iu lut : më lejoni t’ju shikoj midis krahëve të tu ?  
   Pa lëvizur Hadrat Mohammad (s.a.a.s.) u përgjigj : urdhëroni dhe shikoni !  
   Buhayra u ngrit , iu afrua djaloshit ia largoi pak veshjen nga krahërori, vuri re një pikë të zezë dhe thoshte lehtë : ky është ai ................ 
   Abu Talibi pyeti : kush është ai ? Çka mendon ti ?  
   Buhayra u përgjigjë : më thuaj në çfarë marrdhënjesh je me këtë djalë ? 
   Abu Talibi që donte Mohammadin (s.a.a.s.) si fëmijën e vet iu përgjigj: ai është im bir. 
   Menjëherë Buhayra : jo kjo është e pamundur. Babai i djaloshit duhet të jetë i vdekur.
   Abu Talibi menjëherë tha : prej nga e din ti këte ? Eshtë e vertetë ajo që thua . Ai është djali i vëllaut tim .  
  Tani flet Buhayra : dëgjo mirë çka të them ! Ky djalosh ka një ardhmëri të shkëlqyeshme dhe të çuditshme . Nëse të tjerët shohin atë që kam       parë unë dhe e njohin atë, atëherë do t’a vrasin. Fshehe ate nga armiku dhe kujdesu pë te. 
Abu Talibi pyeti :  thuaj kush është ai ?
Buhayra : në sytë e tij lexohen shenjat e një pejgamberi të madh dhe ndërmjet krahëve të tij është një shenjë e qartë, që e vërteton atë.  

    Pas disa vitesh Hadrat Mohammad ( s.a.a.s.) shkoi në Damaskus si tregtar kryesor i Hadigasit . Hadigas ja dha skllavin e vet Musaira si përcjellësin e tij dhe e porositi atë që të drejtohet pas urdhërave të Mohammadit (s.a.a.s.). Dhe kësaj here bënë pushimin afër qytetit Busra .
Hadrat Mohammad (s.a.a.s.) ishte ulur nën një lis që të pushonte. Në afërsi ishte një qeli e një udhëheqësi me emrin Nustara, që Musaira e njihte më parë.
   Nustara pyeti Musairen : kush është ai i riu që pushon nën atë lis ?
   Musaira : ai i përket fisit të kurajshitëve.  
   Pas kësaj Nustara : nën këtë lis akoma askush nuk ka pushuar e edhe në të ardhmen nuk do t’a bëjë askush ,vetëm nëse është një pejgamber i Zotit .  
   Pastaj ai pyeti : a ka në sytë e tij shenja të kuq ? 
   Musaira : po, gjithmonë janë në dukje . 
   Nustara : Ky është ai ! Ai është i dërguari i fundit i Zotit ! Ah sikur do të mundem t’a përjetoj atë ditë kur do të marrë detyrën e pejgamberit! 

   Çka judistët treguan       

    Shumë grupe judistësh që nga shkrimet e tyre kishin lexuar për ardhjen e pejgamberit Mohammad ( s.a.a.s.), për vendjetesën dhe veçantitë e tij lëshuan vendlindjen e vet dhe shkuan për në Higas, kjo do të thotë në Jatrib dhe rrethinën e saj. Pasi  që  ishin të pasur , plaçkiteshin  shpesh herë nga arabët, të cilët nuk i donin. Judistët reagonin për këtë pak a shumë pasiv dhe vetëm thonin : ne, këto padrejtësi që na bëni do t’i durojmë deri sa të vije pejgamberi nga Mekka në këtë vend. Pastaj ne atij do t’i bashkangjitemi dhe do t’ju hakmerremi. 

    Popullsia e Jatribit- më vonë e quajtur Medinas , iu bashkangjit shumë shpejt besimit të Mohammadit (s.a.a.s.) , sepse shumë kohë më parë ishin të pregaditur për ardhjen e tij dhe këtë nga informacionet që kishin marrur nga judistët. Ato iu kthyen Hadrat Muhammadit (s.a.a.s.) dhe Islamizmit , kurse judistët me fanatizmin e tyre u kthyen në fjalët e tyre të mëparshme.  

   Shpallja e kuranit 

I Madhërueshmi Zot tregon në disa vende të Kur’anit të shenjtë për këtë shpallje, për të cilën  judistët kishin lexuar në shkrimet e tyre hin.Im.157.strofa e sure 7 A’raf .

Ai iu lejon atyre gjërat e mira dhe iu ndalon të këqijat. Ai merr nga ato barrën dhe prengat e tyre,që peshonin mbi ta.Pra ato që e besojnë atë, e mbrojnë atë, i ndihmojnë atij dhe shkojnë pas dritës së tij, do të gjejnë paqen. Në ajetin 89 të sures 2 Baqarah thuhet : kur Libri i Zotit mbrrini te judistët, që ishte e vërtetuar që atyre iu është thënë në Tora, ata nuk e akceptuan , megjithëse më parë e kishin pritur këtë gjë. 

Prej Bitatit deri në Hidgra 

Në atë Kohë të tmerrshme në gjysëm ujdhesën arabe, që ishte një vend rringjalljeje e dhunës, tmerrit,  i Madhërueshmi Zot nisi të dërguarit e tij........, për bekimin e njerëzimit.